ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว มีการเก็บภาษีชนิดหนึ่งเพื่อใช้เป็นแหล่งรายได้ของรัฐ ซึ่งนับได้ว่ามีความพิเศษแตกต่าง กล่าวคือ บรรดาภาษีอากรซึ่งรัฐบาลสยามเก็บจากราษฎรในขณะนั้น เก็บโดยอาศัยฐานรายได้ การบริโภค ทรัพย์สิน หรือการเข้าแสวงหาประโยชน์ในทรัพยากรธรรมชาติในลักษณะเดียวกันกับอากรค่านา หรืออากรค่าน้ำ